ในแต่ละเดือน 10 ถึง 15 สายเข้ามากับผู้หญิง (และผู้ชายบางคน) เพื่อขอความช่วยเหลือในการเดินทางด้วยมะเร็งเต้านม การโทรแต่ละครั้งนำไปสู่การแบ่งปันว่ายากเพียงใดสำหรับพวกเขาในการจัดการข้อกังวลประจำวันของพวกเขา ร้อยละ 80 ของผู้โทรเหล่านี้พบว่าตัวเองตกงานในขณะที่พยายามจัดการการเข้ารับการรักษาด้วยเคมีบำบัดและ/หรือการฉายรังสี รับเลี้ยงเด็ก รับประทานอาหาร และเก็บเงินรายเดือน
การที่สามีมีประกันชั้นดีตลอดมา ฉันถือว่าทุกคนมีความคุ้มครองที่ดีเหมือนเรา สามปีที่แล้ว ฉันเริ่มได้รับการศึกษาจากสภาพของผู้อื่น สิ่งที่ฉันได้เรียนรู้คือผู้ประกันตนส่วนใหญ่ไม่ครอบคลุมค่าใช้จ่ายในการรักษามะเร็งทั้งหมด เมื่อบุคคลต้องผ่านการทำเคมีบำบัดหลายรอบและอาจมีการรักษาด้วยการฉายรังสีจำนวน 30 ถึง 40 ครั้ง การร่วมจ่ายเพียงอย่างเดียวอาจกลายเป็นภาระหนักอึ้งได้ บุคคลจำนวนมากจะได้รับผลข้างเคียง เช่น คลื่นไส้ ปวดหัว หรืออ่อนเพลียมากซึ่งทำให้ไม่สามารถทำงานได้ บางคนสามารถออกจากงานได้เนื่องจากทุพพลภาพในระยะสั้น แต่บางคนก็ต้องออกจากงานเพราะไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้
สำหรับชาวอเมริกันจำนวนมาก ครอบครัวทั่วไปไม่สามารถวางแผนสำหรับการเจ็บป่วยครั้งใหญ่ได้ และพวกเขาเพียงแค่อธิษฐานให้พวกเขายังคงมีสุขภาพที่ดี มะเร็งเต้านมไม่เกี่ยวกับอายุ สีผิว หรือเพศ เมื่อมันโจมตี มันสามารถใช้ทรัพยากรของครอบครัวหมดในช่วงเวลาสั้นๆ หันไปขอความช่วยเหลือที่ไหน?
หลายรัฐมีโครงการที่ช่วยเหลือชุมชนที่ด้อยโอกาสในการรับแมมโมแกรมฟรีสำหรับการตรวจหา แต่จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อตรวจพบและคุณไม่มีประกัน การปฏิรูปสุขภาพอาจช่วยแก้ปัญหาเหล่านี้ได้บ้าง ถึงกระนั้นก็ยังคงมีความต้องการของครอบครัวที่จะไม่ได้รับการแก้ไขโดยการปฏิรูปใด ๆ ถ้ารายได้ครอบครัวลดลงเพราะสมาชิกคนใดคนหนึ่งทำงานต่อไปไม่ได้ มีกองทุนสำหรับดูแลเรื่องทะเบียนรถหรือไม่? แล้วความช่วยเหลือด้านการดูแลเด็กหรือค่าเล่าเรียนสำหรับเด็กล่ะ? บางทีผู้มีรายได้ทั้งสองคนต้องปิดบัญชีบ้าน ดังนั้นจะมีความช่วยเหลือที่ไหนสำหรับการจำนองเพราะคุณป่วย?
ตอนนี้บางคนอาจบอกว่าผู้คนจำเป็นต้องปรับและลดมาตรฐานการครองชีพลง ไม่มีใครขอให้เป็นมะเร็งเต้านม (หรือความเจ็บป่วยใด ๆ สำหรับความจริงนั้น) แต่น่าเสียดายที่ไม่มีโครงการใด ๆ ที่จะช่วยผู้คนให้ผ่านวิกฤตทางการแพทย์ประเภทนี้ (หากมีบ้าง ขอบเขตความช่วยเหลือของพวกเขาก็จำกัดมาก) เป็นเวลา 6 เดือนถึงหนึ่งปี สถานะการทำมาหากินของชนชั้นกลางของพวกเขาหายไป และพวกเขาพบว่าตัวเองต้องการความช่วยเหลือจากสาธารณะในด้านอาหาร ที่อยู่อาศัย และงาน
เป็นเรื่องง่ายที่จะตัดสินอย่างรวดเร็วเมื่อคุณยืนอยู่นอกสถานการณ์ของใครบางคน อย่างไรก็ตาม เมื่อคุณใช้เวลาฟังเสียงร้องขอความช่วยเหลือของพวกเขา ซึ่งไม่ได้ดังเสมอไปเพราะพวกเขารู้สึกท่วมท้นและหดหู่กับสถานการณ์ของพวกเขา คุณเริ่มเห็นว่าคุณอาจตกเป็นเหยื่อของชะตากรรมของพวกเขาได้อย่างง่ายดายหากบทบาทถูกเปลี่ยนกลับ
คุณรู้จักใครที่กำลังต่อสู้กับมะเร็งเต้านมอยู่ตอนนี้หรือไม่? อย่าถือว่าทุกอย่างโอเคกับพวกเขา มองอย่างใกล้ชิด ฟังอย่างเงียบๆ และดูว่าคุณจะได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือเบาๆ ของพวกเขาหรือไม่ คุณอาจไม่สามารถแก้ปัญหาใหญ่ของการครอบคลุมค่ารักษาพยาบาลที่ไม่คาดคิดได้ แต่บางทีคุณสามารถจัดอาหารหรือซื้อของชำให้ครอบครัว เสนอการดูแลเด็ก ๆ หรือจัดกลุ่มรถเพื่อพาผู้ป่วยไปหาพวกเขา การรักษา สำหรับผู้หญิงตัวคนเดียวที่มีลูก ความช่วยเหลือแบบนี้มีค่ามาก
ไม่มีคำตอบอย่างรวดเร็วสำหรับคำถามเหล่านี้ แต่ผมเชื่อว่าเราทุกคนสามารถแสดงความเมตตาเล็กๆ น้อยๆ ที่จะสร้างความแตกต่างให้กับผู้ที่ต่อสู้กับโรคมะเร็งเต้านมและโรคอื่นๆ ได้ หากเราทุกคนเริ่มใช้ความพยายามเล็กๆ น้อยๆ ในการช่วยเหลือสมาชิกในครอบครัว เพื่อน หรือเพื่อนบ้าน ในที่สุดเราก็จะสามารถรับข้อกังวลที่ใหญ่กว่าและนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงที่แท้จริงได้